نیلوفرِ مُرداب!

نمی دانید چه قدر دلم میخواهد بنویسم

از دُلار، زنان، غـمِ غُربت، خیانت، دلشکستگی های عاشقانه و...

اما همانقدر هم به بی اثر بودنِ اعتراضِ مجازی ایمان دارم!

کـَسی نیست که بخواند، که ترتیبِ اثر دهد...

یک نفر که یادم نمی آید که بود چندی پیش آمد و گفت "نوشته هایت آدم را با خود می بَرد...

پیامبری میکنی برایم حضرت عشق"

از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان، یک نفر که اینگونه عمیق بخواندت،

یک نفر که یک خط در میان زیرپایی نگیرد که با سَر زمین بیُفتی،

حتی اگر دستش به هیچ کجا نمی رسید، خودش تسکین بود،

می گویم بود، چون ندارمش دیگر!

یک شب که بعد از مدتها برگشته بود، جُفت پایش را در یک کفش کرد که میخواهم بروم دیگر،

نیستم دیگر... تو هم باید با این موضوع کنار بیایی!

آمدم حرفی بزنم تا جلویِ رفتنش را بگیرم...

که اگر مدتی نبوده، به هر دلیلی، من صبح و شب با او زندگی میکردم.

که چرا می خواهد مرا از مهمترین مرحله زندگی اش حذف کند.

که نمی خواهم به عقب برگردم،

که نمیخواهم روزی برسد مرا نشناسد بازهم...

خلاصه اینکه هیچکدام را نگفتم، یعنی گفتم اما نبود که بشنود!

رفته بود؛ خیلی قبلتر از اینها رفته بود.

دو دستی دهانم را گرفتم که چیزی نگویم تا حُرمتی نشکند...

گوشهایم را گرفتم که چیزی نشنوم تا دلم نشکند...

ساده می خوانید...

اینقدرها هم ساده نبود!

اما خب می گویند از عشق هر چه رِسد شیرین است...

کاری به مدت و مدتهایی که نبود و چطور شیرین گذراندم، ندارم...

از آنجایی که خورشید همیشه پـُشت ابر نمی ماند

آدم ها نمی توانند تا آخر عمر به گفتنِ یک دروغ ادامه دهند

آدم است دیگر... از خودش بدش می آید...

یک جایی از خودش میبُرد و خودش را می بَرد

صدایش را...سایه اش...

تمامش را... حتی آن لبخند کجـَکی اش را

تمام شدن نه خوب است نه بد...

زندگی هنوز زیبایی هایش را دارد

جاذبه ها هنوز وجود دارد

سیب ها هر روز از درخت می افتند

و شاید هم دختری که از دور دست رد شود

من باور دارم دخترها هر کدام نمادِ یک گُل هستند

از نیلوفـَرهای مـُردابی که ریشه ندارند بگیر

تا مـَریم های ریشه دار

و هر چیز که ریشه داشته باشد، دوباره جوانه میزند...

"عزیزِ جانـش"

دیروزها، دور از تو زندگی می کردم،

امروز هم نیامدی

فردا هم تنـها بـِروم؟

Marya1370